اباصالح التماس دعا

فقط...گاهیــــــــ ــ ....

گاهی وقت ها نوشتنتــــــــــــ نمی آید

قدم زدن را هم دوست نداری

چای هم برایت بیمزه شده

دلت گریه می خواهد

از حرف زدن با دیگران حالت بـــــــــــــد می شود

حتی اعصابت هم خورد نیستــــــــــــــــــ

خسته نیستیــــــــــــــــــــــــــ

دل زده نیستی

اما تادلت بخواهد غمـــــــــــــــــــــــ داری

شاید الکـــــــــی.....

و شاید فقط خدا را می خواهی .

او باشد و تو

شاید بعضی وقت ها حالتان مثل همیشه منــــــــــــــــــــــــــ است.

این شب هااین روزها................می گذرد

فقط تو در کنارم هستی .... و من تنها با تو به بی انتها میرسم....

باز هم ، امــــــــــــــــــــا.....

و اگر تو را نداشتم

چقدر انتخاب دشوار بود.

نقطه چینـــــــــــــــــــــ :چشمانم باران می خواهد...

یک نفر دلتنگ است

یک نفر میبافد

یک نفر میشمرد

یک نفر میخواند

زندگی یعنی: یک سار پرید

از چه دلتنگ شدم؟

دل خوشی ها کم نیست:مثلا این خورشید

کودک پس فردا

کفتر آن هفته

یک نفر دیشب مرد

وهنوز نان گندم خوب است

وهنوز آب میریزد پایین

" دل آدم ...چه گرم می شود گاهی ساده... به یک دلخوشی کوچک...

به یک احوالپرسی ساده...

به یک دلداری کوتاه ...

به یک "تکان سر"...یعنی...تو را می فهمم...

به یک گوش دادن خالی ...بدون داوری!

به یک همراهی شدن کوچک ...

به حتی یک همراهی کردن ممتد آرام ...

به یک پرسش :"روزگارت چگونه است ؟"

به یک دعوت کوچک به صرف یک فنجان چایی !

به یک وقت گذاشتن برای تو...

به شنیدن یک "من کنارت هستم "...

به یک هدیه ی بی مناسبت ...

به یک" دوستت دارم "بی دلیل ...(تفکر غلط ممنوع)

به یک غافلگیری :به یک خوشحال کردن کوچک ...

به یک نگاه ...

به یک شاخه گل...

دل آدم گاهی ...چه شاد است ...

به یک فهمیده شدن ...درست !

به لبخند!به یک سلام !

به یک تعریف

به یک تایید به یک تبریک ...!!!

+ نوشته شده در شنبه بیست و پنجم آبان ۱۳۹۲ ساعت 23:0 توسط پرواز شاپرک |

سخت است.......

سخت است حرفت را نفهمند و سخت تر این است که

حرفت را اشتباهی بفهمند...!

آب و هوای دلم آنقدر بارانیست

كه رخت های دلتنگی ام را

مجالی برایخشک شدن نیست

اینگونه ست که روحم خسته ومرکبم ناتوان . . .

+ نوشته شده در دوشنبه سی و یکم تیر ۱۳۹۲ ساعت 4:8 توسط پرواز شاپرک |

میـهـمـانی مـلـکوت

باز آمدی به بزم باده نوشان شکیبا که دلارام عاشقان شوی.

http://up.takfun.com/uploads/1360763948.jpg

باز آمدی و جان بیاوری و نسیم صبح صفا در گیسوی مهرخان بیفکنی.
چه مهربان یار و چه نیکو انیس و چه زیبا ندیم منی ای اهل غمزه و اغماض، ای ماه بی مثال!
ندیم بدی بودم و ندیده انگاشتی و باز به سراغم آمدی!
دوباره مرا به میهمانی ملکوت می خوانی و شرم، زبان اجابتم بسته است و بغض حسرت از گذشته ی خویش، راه رهایی از نای بی نوایی ام می کاود.
جفا کردم، از تو وفا دیدم.
دیده به رویت بستم و ابواب عفو به رویم گشودی و عاشقانه سفیر رحمت دلدارمان شدی.
اشک انابه و لهیب دل و التهاب نگاهم ببین و ببخشای و سلام صمیم مرا دوباره پذیر و نامه ی ضیافت از من دریغ مدار!
تو رسول نگار و عشوه ی عرش و کرشمه ی احسان حبیب من و بشارت عنایت اویی.
ای ماه دلارای صائمان، رمضان!
به سراچه ی قلب غریبم خوش آمدی!

گوارایتان باد خوشگواری ضیافت نور
ای میهمانان ملکوت! التماس دعا...

+ نوشته شده در چهارشنبه نوزدهم تیر ۱۳۹۲ ساعت 3:24 توسط پرواز شاپرک |

اشکی بی اختیار صورتم را میخواهد نمناک کند........سکوتی دارم به اندازهُ تمام خنده های پردردم ..نمیفهممش..

شاید دوری..شاید دلتنگی همگام..شاید غم جا ماندن..شاید............

دلم هوس یک دل سیر بودن وبوئیدنت رامیخواهد

میخواهم یکبار دیگر زل بزنم به صورت پرمهرت که پرازخستگی ومهربانی بود...

آه دلم..

چه راحت به سال رسیدیم ...بستگان یک به یک آمدن فاتحه ای نثار روح مطهرت کردن

چه آسان درنظر همگان همه چیزبه پایان رسیده

وجه سخت که دل بیقرارمن هنوز منتظرآمدنت است

کجایی که بیایی این همه منه بی تو بودن راببینی

باچنگ ودندان نه...باروح وروانم،باعصارهُ جانم دارم همه چیز رابی تو حفظ میکنم

مــــــادرم دلم نگاه ت نفست را میخواهد

مادرنبودنت چقدرعذابم میدهد....ولی من دخترتواُم ....تویی که همیشه غصه مهمان دل بزرگت بود ...ولی زیبایی لبخندت رانثارمان میکردی ...وتوجه بی مرزت...

پس چرا تنهایمان گذاشتی.....؟؟؟؟

+ نوشته شده در یکشنبه بیستم اسفند ۱۳۹۱ ساعت 0:16 توسط پرواز شاپرک

گمت کرده ام!

افسرده است
درمانده است!
خسته است!
هیچ حالش خوب نیست!
مولا جان دریابش!
دلم را می گویم!
آنقدرنیزارهای دروغ،تزویر وریا...قد کشیده اند که قد سبزرعنایت را نمی بینم!
گمت کرده ام!

چشمهایم هم کم سو شده اند،آنها که جای خود ...

گوشهایم نیز! آنقدر غارغار زاغکانی که غیرت وحیا را دزدیده اند و برکلاه مترسکان ادعا جا خوش کرده اند،بلند است که حتی صدایت را ،صدایت را نمیشنوم!

کدام سو ایستاده ای مولا!
جان زهرا (س)حال دلم خوب نیست!
این روزها می آورمش دارالشفا

عنایتی کن تا خدا هم به بهانه ی تو نظری...!
مولا تنها اشاره ای...تو را به حق حسین(ع)...

+ نوشته شده در پنجشنبه سوم اسفند ۱۳۹۱ ساعت 1:22 توسط پرواز شاپرک |

گرامیداشت

روزها می آیند و میروند .
هر روز خورشید طلوع و غروب دارد و باران میبارد و بهار میشود و دوباره چرخش روزگار هست زندگی ادامه دارد .
و تو نیستی که صفای روزگار را ارزانیم دهی . !
بهانه ها بسیارند برای اشک ریختن،اما سوز دلم اشک هارا در چشمانم مینشاندو فرو میریزد بر گونه های تکیده من .
سالهاست که نیستی و در سفرت،بازگشتی نیست
و من همچون کودکیم در استانه در،درانتظار ،آمدنت روز شماری میکنم. نه،دیگر،نخواهی آمد و این بار نوبت من است که بسوی شما پر گیرم
امروز را نمی گویم به سوگ نشسته ام چون میدانم هیچ مراسمی را دوست نداشتی . بلکه به یادت هستم وخاطرات زیبای تورا مرور میکنم .

سالروز فوت پدر عزیزم را گرامی میدارم .

برای شادی روحش سه بار صلوات...

+ نوشته شده در سه شنبه سوم بهمن ۱۳۹۱ ساعت 0:28 توسط پرواز شاپرک |

در روابطتان صادق باشید

در نزدیکی ده ملا مکان مرتفعی بود که شبها باد می آمد و فوق العاده سرد می...شد.دوستان ملا گفتند: ملا اگر بتوانی یک شب تا صبح بدون آنکه از آتشی استفاده کنی در آن تپه بمانی, ما یک سور به تو می دهیم و گرنه توباید یک مهمانی مفصل به همه ما بدهی.

ملا قبول کرد, شب در آنجا رفت وتا صبح به خود پیچید و سرما را تحمل کرد و صبح که آمد گفت: من برنده شدم و باید به من سور دهید.گفتند: ملا از هیچ آتشی استفاده نکردی؟ملا گفت: نه, فقط در یکی از دهات اطراف یک پنجره روشن بود و معلوم بود شمعی در آنجا روشن است. دوستان گفتند: همان آتش تورا گرم کرده و بنابراین شرط را باختی و باید مهمانی بدهی.

ملا قبول کرد و گفت: فلان روز ناهار به منزل ما بیایید. دوستان یکی یکی آمدند, اما نشانی از ناهار نبود گفتند: ملا, انگار نهاری در کار نیست. ملا گفت: چرا ولی هنوز آماده نشده, دو سه ساعت دیگه هم گذشت باز ناهار حاضر نبود. ملا گفت: آب هنوز جوش نیامده که برنج را درونش بریزم.

دوستان به آشپزخانه رفتند ببیننند چگونه آب به جوش نمی آید. دیدند ملا یک دیگ بزرگ به طاق آویزان کرده دو متر پایین تر یک شمع کوچک زیر دیگ نهاده.گفتند: ملا این شمع کوچک نمی تواند از فاصله دو متری دیگ به این بزرگی را گرم کند. ملا گقت: چطور از فاصله چند کیلومتری می توانست مرا روی تپه گرم کند؟شما بنشینید تا آب جوش بیاید و غذا آماده شود.

با همان متری که دیگران را اندازه گیری می کنید اندازه گیری می شوید

+ نوشته شده در سه شنبه نوزدهم دی ۱۳۹۱ ساعت 1:16 توسط پرواز شاپرک |

حـاجـــــــــت روا شــدی.....

تو هنوز زنها و بچه‌ها را در خرابه اسکان نداده‌ای، هنور اشکهایشان را نسترده‌ای، هنوز آرامشان نکرده‌ای و هنوز گرد و غبار راه از سر و رویشان نگرفته‌ای که زنی با ظرفی از غذا وارد خرابه می‌شود. به تو سلام می‌کند و ظرف غذا را پیش رویت می‌نهدبوی غذای گرم در فضای خرابه می‌پیچد و توجه کودکانی را که مدتهاست جز گرسنگی نکشیده‌اند و جز نان خشک نچشیده‌اند، به خود جلب می‌کند.
تو زن را دعا می‌کنی وظرف غذا ا پس می‌زنی و به زن می‌گویی: «مگر نمی‌دانی که صدقه بر ما حرام است؟»
زن می‌گوید: «به خدا قسم که این صدقه نیست، نذری است بر عهده من که هر غریب و اسیری را شامل می‌شود.»
تو می‌پرسی که: «این چه عهد و نذری است؟!»
و او توضیح می‌دهد که: «در مدینه زندگی می‌کردیم و من کودک بودم که به بیماری لا‌علاجی گرفتار شدم. پدر و مادرم مرا به خانه فاطمه بنت‌ رسول الله بردند تا او و علی برای شفای من دعا کنند. در این هنگام پسری خوش سیما وارد خانه شد. او حسین فرزند آنها بود.
علی او را صدا کرد و گفت: «حسین جان! دستت را بر سر این دختر قرار ده و شفای او را از خدا بخواه.
حسین، دست بر سر من گذاشت و من بلا‌فاصاصله شفا یافتم و آنچنان شفا یافتم که تاکنون به هیچ بیماری مبتلا نشده‌ام.
گردش روزگار، مرا از مدینه و آن خاندان دور کرد و در اطراف شام سکنی داد.
من ار آن زمان نذر کرده‌ام که برای سلامتی آقا حسین به اسیران و غریبان، احسان کنم تا مگر جمال آن عزیز را دوباره ببینم.»

تو همین را کم داشتی زینب! که از دل صیحه بکشی و پاره‌های جگرت را از دیدگانت فرو بریزی.

ادامه نوشته

+ نوشته شده در شنبه یازدهم آذر ۱۳۹۱ ساعت 18:34 توسط پرواز شاپرک |

دوباره داره میاد بوی محرم....

بسم رب الحسین(ع)

نام عالم تابی که تا ابد بر تارک آسمان میدرخشد نام حسین(ع) است و بس...

سلام آقای مهربانی ها ، سلام ای دلداری که دل وا مانده ام را سامان دادی در جاده ی بی کسی ها ،سلام ای امیر بی سری که تا به قیامت بر عالم سروری میکنی و سلام علی شیب الخضیب.

بر سرِزبان افتادن نامت ،مژده ی آغاز فصل عشق است ، آغاز لحظه شماری برای پا گذاشتنت بر دل های عاشق تا پر بگیرند و پرواز کنند به آن سوی زمانه ،فراتر از عقل و منطق و کرانه ها.

ادامه نوشته

+ نوشته شده در یکشنبه بیست و یکم آبان ۱۳۹۱ ساعت 22:32 توسط پرواز شاپرک |

بقیع غریب

السّلام علیکم یا ایّها الحُجَجُ علی اهل الدّنیا، السّلام علیکم اهل النّجوی...

یعلمُ الله که شرح بقیع، وصف بغض فرو خورده‌ای ست که واژه ها در غربتش اشک می ریزند؛ ناله‌ای ست به وسعت قرن‌ها مظلومیت آل رسول (ص)، سکوتی ست در غربت آباد صفحات تاریخی که گریه‌ی شبانه‌ی علی (ع) را در ظلمات زمین و زمان شنید، تا امروز حنجره ای شود که به مظلومیت خاندان نور گواهی دهد.

حاشا که از بقیع نمی توان گفت و نوشت.
بقیع، تکه‌ای از آسمان است، پیچیده در غبار زمین و زمان. بقیع، مزرعه‌ی غم و کشتزار اندوه است، ارضی که درخت مظلومیتش ریشه در تاریخ هزار و چهارصد ساله دارد.

آه بقیع ... چگونه از تو بگویم... ما هیچ‌کسان، شرحه‌ی کدام زخم سینه‌ات را شرح دهیم، وقتی آن حصان، محدّثه، آن "فاطمه (س)" رازدار سینه‌‌ی پر درد توست؛ و حال آنکه حضرت واژه‌ی غریب، مهدی (عج) را بیت الاحزانی‌ ست در این عرش ذوالجلال.

آه بقیع... بگذار طواف کنیم بر مدار غربتت، تا بدانند حرمت مشعر، منی، عرفات و رمی جمرات را از حقیقت معراج زیارت این نیازخانه‌ی اهل سماء گرفته ایم؛ که در تو حقیقت کعبه دفن شده است و آن یکی ارض را فقط سنگ نشانی ست.

+ نوشته شده در یکشنبه بیست و ششم شهریور ۱۳۹۱ ساعت 22:14 توسط پرواز شاپرک |